Κρίστεβα, Γιούλια

(Julia Kristeva, Σλίβνο, Βουλγαρία 1941 –). Γαλλίδα ψυχαναλύτρια, φιλόσοφος και κριτικός λογοτεχνίας, βουλγαρικής καταγωγής. Αρχικά σπούδασε γλωσσολογία στη Βουλγαρία, ενώ το 1966 συνέχισε τις σπουδές της στο Collège de France, στο Παρίσι. Παράλληλα, εργαζόταν ως βοηθός-ερευνήτρια, δίπλα στον καθηγητή Κλοντ Λεβί-Στρος, θεμελιωτή του σύγχρονου στρουκτουραλισμού (βλ. λ. δομισμός ή στρουκτουραλισμός). Μετά την εκπόνηση της διδακτορικής της διατριβής (1974), η οποία κυκλοφόρησε το 1984 με τίτλο Επανάσταση στην ποιητική γλώσσα, ανέλαβε θέση καθηγήτριας γλωσσολογίας στο πανεπιστήμιο του Παρισιού. Τα θεωρητικά της συγγράμματα ερευνούν τη φιλοσοφία της γλώσσας, της φιλολογίας και του πολιτισμού, από μια σύγχρονη φεμινιστική σκοπιά. Η σύμπλοκη θεωρία της για τη σημανάλυση υποδεικνύει ότι οι άνθρωποι υπόκεινται σε δύο διαφορετικά αλλά αλληλοσυνδεόμενα ψυχολογικά συστήματα, το σημειωτικό και το συμβολικό. Ο όρος σημειωτικό υποδηλώνει το σύνολο όλων των βασικών προγλωσσικών, προκοινωνικών υπαρξιακών παρορμήσεων, οι οποίες είναι συνήθως καταπιεσμένες και εκφράζουν τη θηλυκότητα. Ο όρος συμβολικό υπονοεί την αντικειμενική τάξη της γλώσσας, του νόμου, της ηθικής και της σημασίας και εκφράζει το αρσενικό στοιχείο. Το έργο και η σκέψη της έχουν επηρεαστεί σημαντικά από τις αποδομητικές μεθόδους του Ντεριντά. Έχει γράψει αρκετά βιβλία, ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται τα: Εμμονές (1982), Μαύρος ήλιος (1987), Στην αρχή ήταν η αγάπη, ψυχανάλυση και πίστη (1987), Σαμουράι (1990), Ο γέρος και οι λύκοι (1991), Οι νέες αρρώστιες της ψυχής (1995), Έθνη χωρίς εθνικισμό (2001), Το θήλυ και το ιερό (2001).